چکیده
در صورتی که آبخیزداری را به معنی یکپارچه یک حوزه‌ی آبخیز بدانیم، شهر به عنوان یکی از واحدهای اصلی یک حوزه‌ی آبخیز به شمار می‌رود. امروزه آبخیزداری شهری، به عنوان یکی از زیر شاخه‌های مهم آبخیزداری، راهکارهای بهرهبرداری و مدیریت پایدار از منابع آبخیز در حوضه‌های شهری و حریم آن‌ها را به منظور بازسازی تخریب‌هایی که در اثر توسعهی شهری به وجود آمده است طراحی و تدوین می‌‌نماید و در پی راهکارهایی با تأکید بر توسعهی پایدار شهری جهت نگهداری منابع برای حال و آینده در محیط شهر، از طریق استفادهی بهینه از زمین، و وارد کردن کمترین ضایعات به منابع تجدیدناپذیر است. با توجه به اهمیت توسعه و ترویج آبخیزداری شهری در ایران، و ارتباط نزدیک آن با توسعهی پایدار شهری، و ضرورت آگاهی مدیران و برنامه‌ریزان عرصه‌های شهری، در این پژوهش سعی بر آن شده به بررسی نقش آبخیزداری شهری در توسعهی پایدار شهری با تاکید بر کنترل رواناب و استفاده بهینه از باران از طریق استحصال آب باران در پشتبام‌ها، بام سبز، و یا در راستای تقویت آب‌های زیرزمینی از قبیل استفاده از روکش‌های نفوذپذیر که همگی بر اهمیت مدیریت رواناب‌ها در مباحث آبخیزداری شهری تأکید دارند، پرداخته شد.
کلیدواژه‌ها
)