چکیده
در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل نبود و یا پراکنش بالای ایستگاه‌هایی بارا نسنجی، برآورد بارش منطقه‌ای میان ایستگاه‌های
برای مدیریت آب و خاک و سیلاب ضروری است. در این تحقیق به منظور بررسی تغییرات مکانی بارش های حداکثر و فراگیر در محدوده استان کهگیلویه و بویراحمد، رگبارهای مشاهداتی جمع آوری ( 35 ایستگاه) و مورد مطالعه قرار گرفت و تعداد 45 رگبار در تداوم های ذکر شده انتخاب شد. به منظور بررسی نحوه پراکنش مکانی مقادیر بارش در رگبارهای مورد مطالعه، الگوی مکانی رگبارهای مشاهداتی با 4 روش کریجینگ، کوکریجینگ، عکس فاصله و معادله گرادیان بارش تحلیل گردید و نتایج با استفاده از مقایسه میزان خطای برآورد شده در هر روش، ارزیابی گردید. با استفاده از الگوهای حاصله از روابط عمق-سطح- تداوم، بارش های حداکثر در تداوم های 2، 3، 6، 9، 12 ، 18 ،
24 ، 36 و 48 ساعته در استان کهگیلویه و بویراحمد تع یین شد. با توجه به نتایج حاصله ضرایب همبستگی برای تداوم های 6،18 ، 36 و 48 ساعته مقادیر مناسبتری را ارائه کرده است. روابط عمق- سطح- تداوم بارش حاصل از این روش در مجموع مقدار بارش کمتری را نسبت به روش زمین آمار نشان می‌دهد. این بررسی نشان داد که اکثر رگبارها در روش کریجینگ از خطای کمتری برخوردار بوده اند.
کلیدواژه‌ها
)