نویسندگان

• زهره پاکدامن ¹
• ام البنین بذرافشان ²

¹ عضو هیات علمی گروه آمار، دانشگاه هرمزگان

² عضوهیات علمی گروه مهندسی منابع طبیعی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان

چکیده

یکی از راه‌کارهای موجود برای استفاده بهینه از منابع آب در شرایط بحرانی منابع آب زیرزمینی و سطحی، اجرای طرح‌های تغذیه مصنوعی می‌باشد. این سیستم‌ها باهدف ذخیره آب‌های سطحی مازاد در آبخوان‌های آب زیرزمینی به‌منظور بهبود کمی منابع آب و هم‌چنین بهبود کیفیت آب درگذر از لایه‌های مختلف خاک صورت می‌پذیرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تغذیه مصنوعی بر کیفیت و کمیت منابع آب زیرزمینی دشت شمیل-آشکارا است. به این منظور نوسانات تراز سفره و تغییرات هدایت الکتریکی چاه‌های تحت تأثیر طرح تغذیه مصنوعی در یک دوره زمانی به‌صورت مکانی و زمانی با استفاده از آزمون‌های تحلیل روند موردبررسی قرارگرفته‌اند. نتایج نشان داد، چاه‌های مشاهده‌ای موردمطالعه در دشت دارای روند کاهشی در تراز آب زیرزمینی خود هستند، به‌طوری‌که به‌طور متوسط طی دوره‌ی موردبررسی به ازای هرسال 41/0 متر و به‌طورکلی تراز آب 7/11 متر افت داشته است؛ اما اثر تغذیه مصنوعی بر تغییرات چاه‌های اطراف قابل‌مشاهده بوده و در یک مقطع زمانی سبب افزایش و جبران 6/9 درصدی افت مخزن شده و هم‌چنین میزان EC از 4500 دسی زیمنس بر متر به 4000 رسیده است؛ اما پس از گذشت دو سال حوضچه‌های تغذیه مصنوعی کارایی خود را از دست‌داده است؛ که این مسئله ضرورت پایش و نگهداری مکرر کارایی طرح‌های تغذیه مصنوعی را می‌طلبد.

کلیدواژه‌ها

• آزمون تحلیل روند
• تراز آب زیرزمینی
• کیفیت آب
• نقطه جهش